سالی که احتمال حمله به ایران می رفت و ایران تحریم بود، امیرکبیر یک مهندس اتریشی را استخدام کرد تا برای ایران توپ جنگی بسازد.
اما فلز مورد نیاز موجود نبود و راه واردات هم به علت تحریم مثل امروز بسته بود. امیرکبیر فراخوان عمومی به مردم داد که مردم دیگ های اضافه خود را بیاورید برای ساخت توپ برای دفاع از میهن.
نفوذی های انگلیس در شهر و «روزنامه‌ها» که تازه راه اندازی شده بود بین مردم شایعه کردند که میرزا تقی خان می‌خواهد ظرف غذای شما را بگیرد و جنگ راه بیاندازد.
طرح امیرکبیر شکست خورد.
چند وقت بعد انگلیس به ایران حمله کرد.
جزیره خارک را اشغال کرد و ایران را تحت فشار قرار داد تا این که افغانستان از ایران جدا شد. و آغازی بود بر دوره قحطی و آبله اواخر قاجار که قریب به ۱۰میلیون ایرانی از بین رفتند.
و چه‌جالب مردمی که دیگ‌های خود را برای دفاع ازمیهن و دوری از جنگ ندادند،هم جنگ سراغشان آمد هم گرسنه ماندندهم کشورشان کوچک شد.
چقدر زود تاریخ تکرار میشود و همان تفکر که مانع ساخت توپ برای امیرکبیر شد، امروز حرف از این می‌زند که موشک برای ما آب و نان نمی‌شود و انرژی هسته ای اهمیتی ندارد و همان فکر برای امیرکبیر هم بزرگداشت می‌گیرد!!
خیلی خنده دار و مسخره است!!
