به گزارش دیده بان،سران فرقه رجوی تمامی پتانسیل روابط با سرویس های جاسوسی در سراسر جهان را بکار گرفتند تا مانع حضور خانواده‌ها در مقابل قلعه اشرف و اردوگاه لیبرتی شوند. برخی مسئولین بین‌المللی و عراقی نسبت به تلاش بی‌اندازه دستگاه فرقه‌ای رجوی در این رابطه ابراز تعجب کرده و می‌پرسند که مگر تعدادی غیرنظامی که حتی اجازه حمل موبایل و دوربین هم نداشته و اغلب مسن هستند چه تهدیدی می‌توانند برای امنیت اردوگاه اشرف و لیبرتی و ساکنان آن داشته باشند که رجوی این‌قدر از حضور آنان در پشت دیوارهای این اردوگاه‌ها وحشت کرده است.
درگذشته در مقابل پادگان بدنام اشرف هم عزم و اراده خانواده‌ها ازیک‌طرف و ضعف و هراس رجوی از طرف دیگر را به‌خوبی مشاهده کرده‌ایم. اراده‌ای که تحصن چندین ساله را رقم زد و نهایتاً به بسته شدن این قلعه مخوف فرقه‌ای منجر گردید و ترسی که درنهایت رفتن به اردوگاه لیبرتی و ترک پادگان اشرف را به‌شرط عدم حضور خانواده‌ها پذیرا شد.
وقتی به مسئولین عراقی و ملل متحد و صلیب سرخ گفته می‌شود که حتی تبهکارترین زندانی‌ها حق ملاقات با بستگان درجه‌یک خود را دارند صرفاً سکوت کرده و سر می‌جنبانند. واضح است که شرایط سیاسی بین‌المللی این دست‌باز را به رجوی داده بود تا همچنان به مغزشويی در محیط ایزوله لیبرتی مشغول باشد و قربانیان خود را از طبیعی‌ترین حق انسانی محروم نماید؛ اما به همت و تلاش بی‌وقفه مستمر خانواده‌ها و جداشدگان دیدیم که این اردوگاه‌های مغزشویی فرقه رجوی بسته شد و این نه‌تنها نجات عزیزان این خانواده‌های عزیز و ارجمند از باتلاق ساخته‌شده رجوی است بلکه پیروزی مهر و محبت بر خشونت و جنگ‌طلبی فرقه رجوی بود که رجوی به‌طور علنی از ۳۰ خرداد ۶۰ آن را شروع کرد.
پیروزی عقل و تدبیر بر بی‌منطقی و هوچی گری رجوی بود که همیشه هر انتقادی را با مارک زدن و فحاشی جواب می‌داد بدون شک همانطوریکه ایران در صحنه جهانی در برابر قدرت‌ها نشان داد که با زور و قلدری نمی‌توان ملت بزرگ، فهیم و شجاع و دلیر ایران را وادار به تسلیم کرد خانواده‌ها و جداشده‌ها هم که جزئی از این ملت هستند به رجوی و فرقه‌اش و اربابانش نشان دادند که با صبر و مقاومت و ایمان به آزادی عزیزانشان تنور خشونت‌طلبی و دکان مبارز طلبی دروغین او را گل گرفتند.
پس فرقه رجوی باید این را بداند خانواده‌ها بعد از بستن قلعه اشرف و زندان لیبرتی با ایمان و اعتقادی راسخ به این باور رسیده‌اند که کارشان نه‌تنها آزادی عزیزانشان از چنگال فرقه رجوی است بلکه بستن فرقه‌ای است که به ایران و ایرانی زیان و ضرر فراوان رسانیده و می‌رساند. به همین خاطر است که رجوی حتماً منتظر خانواده‌ها در آلبانی خواهد بود و خانواده‌ها هم بدون تردید سران فرقه رجوی را در آلبانی آرام نخواهند گذاشت تا همه فرزندانشان را از دست‌های آلوده و کثیف این فرقه خشونت‌طلب و آزادی کُش آزاد کنند.
