به گزارش موسسه راهبردی دیده بان به نقل از خبرگزاری دیدبان حقوق بشر کردستان ماجرای حبس زینب جلالیان عضو مسلح گروه پژاک، ماجرایی طولانی است که ذهن بسیاری از پژوهشگران و محققان حقوق بشر و فعالان مسائل کُردی را درگیر خود کرده است.در حالی که رسانه‌های وابسته به یک گروه مسلح و خشن، فعال در اخاذی و ترور، آدم‌ربایی و قاچاق مواد مخدر؛ به نام پژاک، سال‌هاست مدعی هستند خانم جلالیان صرفا یک فعال مدنیِ کُرد است، اما اسناد و مدارک متعدد ثابت می‌کنند این روایت، حقیقت ندارد و اصولا پژاک و پ.ک.ک، گروه مسلح و خشن هستند که میانه‌ای با فعالیت مدنی ندارند. خانم جلالیان نیز به‌عنوان عضو این گروه و همچنین به دلیل ماهیت پژاک و سطح سواد خود، اصولا نمی‌توانسته فعالیت مدنی داشه باشد و عکس‌های منتشر شده از وی بر رویکرد مسلحانه پژاک و زینب جلالیان صحه می‌گذارند.
گزارش مستند و مصور دیدبان حقوق بشر کردستان ایران- فروردین ۱۳۹۹
دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، در ابتدای سال ۱۳۹۹ در گزارش مستند خود، که بازتاب گسترده‌ای در محافل حقوق بشری و کُردی داشت، با استناد به عکس‌های متعدد و دسته‌اول و همچنین چند سوال منطقی و ساده، ثابت کرده بود که پژاک یک گروه تروریستی و مافیایی است و خانم جلالیان نیز به‌عنوان یک فرد کم‌سواد و کودک‌سرباز، بیش از آنکه فعال مدنی باشد، قربانی یک گروه تروریستی به عنوان یک عضو مسلح است.
دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در آن گزارش نوشته بود: «زینب جلالیان، فعال اپوزیسیون کرد و عضو گروه‌های مسلحِ کردی، متولد ۱۳۶۱ روستای دیم قشقلاق از توابع شهرستان ماکو است که طبق گزارش‌های نهادها و موسسات حقوق بشری، در سال ۱۳۷۵ به کردستان عراق رفت تا به آنچه «فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی آزادانه» خوانده شده، بپردازد. البته وی در حقیقت به گروه پ.ک.ک پیوسته بود. به عبارت دیگر، او در سال ۱۳۷۵ و در حالی که ۱۴ سال داشته، در منطقه پنجوین، تحویل نیروهای پ.ک.ک شده است. او در سال ۱۳۸۳ عضو پژاک (شاخه ایرانی گروه ستیزه‌جوی پ.ک.ک) شد اما نهادهای غربی مدعی هستند به عنوان فعال اجتماعی، آموزش و مددکاری فعالیت داشته است. جلالیان در سال ۱۳۸۶ در ایران (کرمانشاه) بازداشت شد و در سال ۱۳۸۷ به دلیل همکاری با گروه خشن و ستیزه‌جوی پژاک، حمل غیرمجاز اسلحه و سایر تجهیزات نظامی و اقدام مسلحانه علیه امنیت ملی ایران، به اعدام محکوم شد. اما در سال ۱۳۹۰ شامل عفو رهبر جمهوری اسلامی شد و حکم وی به حبس ابد کاهش یافت.
گفتنی است گروه پ.ک.ک، از دید وزارت خارجه آمریکا، اتحادیه اروپا، ترکیه و ایران یک گروه تروریستی است که زیرمجموعه‌های آن نیز به فعالیت‌های خشن، غیرقانونی و تروریستی، مبادرت می‌ورزند». دیدبان در آن گزارش عکس‌های دیده نشده‌ای از خانم جلالیان را منتشر کرد که وی را مسلح نشان می‌دادند؛ این در حالی بود که خانم جلالیان و رسانه‌های پ.ک.ک و پژاک، مدعی بودند او یک فعال مدنی است. بعد از انتشار و بازتاب گسترده گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، رسانه‌های پ.ک.ک و پژاک نیز دروغ‌های قبلی خود را اصلاح کرده و از عکس‌های جعلی جلالیان استفاده نکردند. این امر، نشان‌دهنده صحت عکس‌های منتشر شده و مسلح بودن زینب جلالیان می‌باشد.
«دستکاری عکس جلالیان توسط خبرگزاری‌های پ.ک.ک و نهادهای بدنام حقوق بشری، نه تنها به نفع وی تمام نشده است؛ بلکه این ظن را در مقامات امنیتی و قضایی ایران ایجاد کرده که احتمالا خود زنیب جلالیان نیز با این نهادهای رسانه‌ای و به اصطلاح حقوق بشری در ارائه گزارش غلط همکاری کرده است. همچنین گزارش مصور دیدبان، باعث رسوایی دو سازمان عدالت برای ایران و Redress نیز شده است؛ زیرا این دو نهاد قصد فریب سازمان ملل متحد را داشته‌اند و با ارائه اطلاعات غلط به افکار عمومی، حتی جان یک قربانی آدم‌ربایی و خشونت یعنی زینب جلالیان را به خطر انداخته‌اند.
آنها به دروغ یک عضو مسلح را بیگناه و فعال مدنی توصیف کرده‌اند. پس می‌توان نتیجه گرفت که احتمالا سایر گزارش‌های این دو نهاد به ویژه در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران، با اهداف و اغراض سیاسی نوشته شده و واقعیت نداشته باشد.
اصلاح عکس جعلی توسط پ.ک.ک/ پژاک
اما بعد از واکنش‌ها به گزارش دیدبان در مورد واقعیت عکس‌های خانم جلالیان، خبرگزاری پ.ک.ک و افراد وابسته به این گروه، در یک تغییر رویه و رویکرد (که قابل تأمل است)، دیگر از عکس‌های جعلی خانم جلالیان استفاده نمی‌کنند. به‌عبارت دیگر، شاهد تاثیرگذاری «گزارش ویژه دیدبان حقوق بشر کردستان ایران پیرامون پرونده‌سازی پژاک علیه خانم زینب جلالیان» در رسانه رسمی پ.ک.ک و پژاک هستیم. خبرگزاری فرات که به دفعات اخبار غیرواقعی پیرامون موضوعات مختلف را منتشر کرده است، پس از آنکه دیدبان حقوق بشر کردستان ایران به‌صورت مستند خبرسازی و جعل عکس، پیرامون خانم جلالیان را فاش ساخت، در آخرین مطالب منتشره در خصوص خانم جلالیان که متاسفانه با اهداف غیر اخلاقی تبلیغی نیز همراه گردیده است، دیگر از تصاویر جعل شده خانم جلالیان استفاده نکرده است. شایان ذکر است این اقدام بدون عذرخواهی و یا هر توضیحی به مخاطبان انجام شده است. دیدبان اعتقاد دارد «که نمونه بارز رفتار ریاکارانه‌ی پژاک در سواستفاده از اعضا و حتی مرگ آنها، زینب جلالیان، دختری اهل ماکو است که در کودکی به همراه چند هم‌بازی خود فریب خوردند و پژاک به جای مدرسه و قلم، اسلحه به او داد.
در سالی که زینب دستگیر شد، اوج اختلافات داخلی در پ.ک.ک و شاخه‌های اقماری آن بود. لذا باید گفت که او قربانی اختلاف خانوادگی پ.ک.ک وشاخه‌های اقماری آن است. زیرا زینب حتی از شهر خود بیرون نرفته بود و حتی سوادی آنچنان نداشت، چه برسد به اینکه خود را فعال حقوق بشر بداند. دستگیری او نیز ناشی از بروز اختلافات داخلی در پژاک بود.
وقتی زینب دستگیر شد، پژاک بارها تلاش کرد تا او اعدام شود. با جنجال و حاشیه قصد داشتند تا از مرگ و جنازه وی نیز سو استفاده کنند. با تبدیل حکم وی به حبس ابد، تیر پژاک به سنگ خورد. اما باز هم در پی نقشه‌های خود بود تا وی اعدام شود. به همین دلیل روزی او را فعال حقوق بشر و روزی دیگر او یک فعال مدنی حقوق زنان توصیف کردند. اما واقعیت این بود که او عضو قرارگاه نظامی بود و از سوی آن نهاد به ماموریت اعزام شده بود. فراموش نکنیم که آن سال‌ها اوج اقدامات تروریستی پژاک بود. همچنین در چند ماه اخیر و بعد از شیوع کرونا در جهان، رسانه‌های پژاک اخبار گسترده‌ای از وخامت حال خانم جلالیان منتشر کردند و مدعی شدند که او به کرونا مبتلا شده است. همان زمان نیز این رسانه‌های دروغ‌پرداز و فعالان بدنام و سیاسیِ حقوق بشر، مدعی شدند که جلالیان در پرونده جدیدی، متهم شناخته شده است. دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، همان زمان در بیانیه‌ای اعلام کرد: کارشناسان حقوقی و وکلای دیدبان نیز خبر منتشر شده از سوی رسانه‌های وابسته به پژاک را در فضای مجازی پیگیری کردند. وکلای دیدبان بعد از تماس‌های متعدد و پیگیری در قوه قضاییه جمهوری اسلامی، به این نتیجه رسیده‌اند که تاکنون هیچ پرونده قضایی جدیدی برای خانم جلالیان تشکیل نشده است. همچنین محل نگهداری فعلی خانم جلالیان نیز از طریق وکلای دیدبان پیگیری شده است.
مقامات دستگاه قضایی ایران به وکلای ما اطمینان دادند که وی در سلامت و آرامش کامل قرار دارند. آنها قول مساعد دادند که یکی از وکلای دیدبان بتوانند در اولین فرصت با خانم جلالیان ملاقات کنند. این پیشرفت بسیار خوب در تعامل یک سازمان مردم‌نهاد با دستگاه قضایی با مساعدت رییس قوه قضاییه جمهوری اسلامی صورت گرفته است؛ اما گزارش‌های خیرخواهانه دیدبان حقوق بشر کردستان ایران نیز بسیار موثر بوده و روند پرونده ایشان را در مسیر واقعی آن قرار داده است. اما متاسفانه باید گفت ظاهرا پژاک و نیروهای وابسته به آن و همچنین فعالان دروغین حقوق بشر قصد ندارند اجازه دهند این پرونده سیر حقوقی خود را طی کند و از حالت سیاسی امنیتی به فاز حقوقی قانونی وارد شود. آنها با نگارش نامه‌های متعدد و دروغین به نام جلالیان (او در اصل بسیار کم‌سواد است و طبعا توان نگارش نامه‌هایی با این سطح را ندارد؛ ماجرا را پیچیده می‌کنند و اجازه نمی‌دهند مساله به صورت آرام در فضایی حقوقی پیگیری شود. به‌عبارت دیگر آنها در پی جنجال‌سازی جدید هستند تا به نام زینب جلالیان، برای خود شهرت و ثروتی رقم بزنند و خود را فعال حقوق بشر و نگران سرنوشت دختران کُرد معرفی کنند. در واقع، جلالیان، یک بهانه است؛ اصل امنیتی کردن موضوع حقوق بشر در ایران و سواستفاده از آن برای کاسبی است.
دروغ جدید: جعل نامه
در تازه‌ترین اقدامات ضد حقوق بشری افراد خارج‌نشین و سواستفاده‌کنندگان از پژاک، نامه‌ای از جلالیان و یک زندانی دیگر به نام سهیلا حجاب منتشر شده که بسیار قابل تامل است. در آن نامه از قول زینب جلالیان گفته شده است که «کسی طلب عفو و بخشش می‌کند که مرتکب اشتباهی شده باشد». این جمله که کارشناسان منصف و مستقل و همچنین وکلای دیدبان اطمینان دارند از سوی جلالیان نوشته نشده است، بسیار عجیب و مضحک است.
باید خطاب به نویسندگان این نامه که بیرون از زندان و در اروپا مشغول عیاشی و سواستفاده از امثال جلالیان هستند، گفت:اقدامات خشن، مسلحانه و تروریستی مورد پذیرش کیست؟ آیا اینها جرم و اشتباه نیستند؟ ارائه اطلاعات غلط به نهادهای بین‌المللی چطور؟ آیا زینب با اسلحه قصد فعالیت مدنی داشته است؟ آیا اصولاً پژاک و اعضای آن، در حد فعالیت مدنی هستند؟ آیا عکس‌های زینب تاکنون با اسلحه منتشر نشده است که او را بیگناه جلوه می‌دهید؟ آیا همین سیاست کثیف را در مورد شیرین‌علم هولی نیز اجرا نکردید. زینب جلالیان، متاسفانه باز هم در حال قربانی شدن توسط پژاک است.
پژاک همانطور که جلالیان را در سن ۱۴ سالگی برای امور خشن و مسلحانه اجیر کرده بود، اکنون نیز تلاش می‌کند از زندانی شدن وی نیز بهره‌کشی تبلیغاتی کند که این رفتار، بسیار ناجوانمردانه و غیر اخلاقی است. چرا جلالیان را رها نمی‌کنید؟ چرا به دروغ به نام او نامه‌های سیاسی و تحریک‌آمیز منتشر می‌کنید و اجازه نمی‌دهید ماجرا مسیر حقوقی خود را طی کند. چرا قصد دارید از زندانی شدن جلالیان و انتقال وی نیز برای خود اعتبار جمع کنید؟ چرا در حالی که اسناد متعددی از عضویت وی در پژاک به صورت مسلح منتشر شده است، او را فعال مدنی معرفی می‌نمایید و در نامه‌هایی جعلی منتسب به وی، زینب را فعال مدنی و صلح‌طلب معرفی می‌کنید. این دروغ‌ها به سود زینب نیست، پس به نفع کدام نهاد سیاسی خارج از کشور منتشر می‌شود؟
اگر جلالیان کرونا گرفته است، کدام سند پزشکی ادعای شما را تایید می‌کنند؟ مگر وی در زندان نیست، شما در بیرون از زندان و اروپا، چطور متوجه ابتلای وی به کرونا شدید؟ چطور پاسخ تست پزشکی وی را مشاهده کردید»؟ دیدبان حقوق بشر کردستان ایران با اطلاعات دقیق و مستند و بعد از پیگیری‌های بسیار، با قاطعیت اعلام می‌کند: «خانم جلالیان به کرونا مبتلا نشده است. وکلای دیدبان این خبر را پیگیری کردند و به صورت رسمی به این نتیجه رسیدند که تست کرونا وی منفی است. یکی از وکلای دیدبان چند روز پیش پس از یک‌ماه پیگیری و درخواست از قوه قضاییه، مجوز ملاقات با زینب جلالیان را بدست آورد و ایشان را ملاقات کرده است.
حال عمومی ایشان مساعد بوده است. بارها نیز تاکید شده است که جلالیان که از کودکی توسط پژاک فریب خورده و در کوهستان حضور داشته است، فاقد سواد و دانش کافی برای نگارش نامه‌هایی این‌چنینی است و این اقدامات توسط مدعیان دروغین حقوق بشر و رسانه‌های وابسته به پژاک صورت می‌گیرد و متاسفانه فقط پرونده را پیچیده کرده و حساسیت دستگاه‌های امنیتی را موجب خواهد شد. اگر به راستی کسی و گروهی نگران حقوق زینب جلالیان است، باید از دروغ، جعل عکس، انتشار نامه دروغین و البته فعالیت تروریستی و مسلحانه پرهیز کند. دیدبان همچنین اعلام می‌کند که عکس‌های خانم جلالیان، مصداق و سند متقن دروغ‌پردازی‌های نهادهای حقوق بشری و رسانه‌ای اقماری پ.ک.ک/ پژاک هستند. آنها چون نمی‌توانند این عکس‌ها را تکذیب کنند، مدعی ابتلای وی به کرونا می‌شوند تا خود را از حالت متهم و دروغ‌گو خارج کنند. دیدبان تکرار می‌کند که وکلای آن، پرونده پزشکی جلالیان را مطالعه کرده‌اند و وی به کرونا مبتلا نشده است. اگر ادعای رسانه‌های پژاک صحیح بود، جلالیان باید یا فوت می‌کرد یا به طور ویژه در بیمارستان بستری می‌شد. هیچکدام از این دو اتفاق، رخ نداده است. اما یک سوال از پ.ک.ک و پژاک و نهادهای اقماری آنها همچنان وجود دارد؟ اگر زینب جلالیان، فعال مدنی است، چرا با اسلحه عکس دارد؟ چرا کنار زیلان تانیا ریاست مشترک کودار، ایستاده است؟
چرا یک فعال مدنی باید کنار عضو یک گروه مسلح، عکس بگیرد؟ فعال مدنی باید در مدارس و جامعه باشد یا در کوهستان؟ چرا زندگی جلالیان را رها نمی‌کنید؟ چرا همچنان قصد دارید از او برای خود اعتبار و شهرت کسب کنید و به نام او و فعالیت برای آزادی وی، بودجه بگیرید؟ چرا شما لحظاتی که امثال زینب در کوهستان کشته می‌شوند، ساکت هستید و تمام تمرکز خود را به یک زندانی اختصاص داده‌اید؟ چرا در مورد اسرین محمدی کمپین و طوفان توئیتری راه نمی‌اندازید؟ پیشتر، جلالیان را فعال مدنی معرفی می‌کردید، اکنون نگران جان وی در زندان هستید؟ یعنی ادعای قبلی‌تان، کذب محض بوده و اکنون تغییر فاز داده‌اید. دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، اطمینان می‌دهد که اگر مدعیان دروغین حقوق بشر ساکن اروپا، رسانه‌های پ.ک.ک و پژاک، تروریست‌های ساکن کوهستان قندیل و نهادهای بدنام سیاسی و گروه‌های مسلح کُرد اجازه دهند، ماجرای زینب جلالیان مسیر طبیعی خود را طی خواهد کرد، فقط کافی است از بیرون و داخل زندان به نام او نامه منتشر نشود... آن هم نامه دروغ توسط افرادی مانند گلرخ ابراهیمی...
همراه داشتن سلاح کلاشینکف توسط زینب جلالیان
زینب جلالیان در کنار اعضای گروهک تروریستی پژاک
