به گزارش دیده بان، مدتی است که سناریوی شهرکسازی صهیونیستها تبدیل به موضوعی از نقض آشکار قوانین بینالمللی تبدیلشده است که در برابر این اقدام هیچکدام از مدعیان رعایت حقوق بشر واکنشی نشان ندادهاند و گویی اعتراض برخی از آنها هم بهنوعی جنگ زرگری بوده است.
باوجود تصویب قطعنامه علیه رژیم صهیونیستی در شورای امنیت سازمان ملل متحد و همچنین مخالفت بان کی مون و اتحادیه اروپا، اتحادیه عرب و مقامهای اردنی که از معدود کشورهای عربی دارای روابط دیپلماتیک با اسرائیل است، از تصویب این قانون انتقاد کردند و آن را «قانونی تحریکآمیز» نامیدند که «هرگونه امید به راهحل فی مابین را از بین میبرد. با شهرکسازیهای این متجاوزان، بازهم صهیونیستها در اجرای بیقانونی خود اصرار داشته و آن را حتی به صورت قانون، تصویب هم میکنند.
این شهرکها که تعداد آنها جمعاً به حدود ۱۴۰ شهرک می رسد و حدود شش هزار نفر را در خود جایدادهاند، ازنظر قوانین بینالمللی غیرقانونی ساختهشدهاند. شصت نفر از نمایندگان کنست به قانونی کردن خانههای ساختهشده بروی املاک غصبی خصوصی فلسطینیها رأی موافق داده و طی آن به شهروندان اسرائیل اجازه میدهد با تأیید دولت و یا به دلیل آنچه عدم اطلاع از هویت مالک زمین خواندهشده است، دست به غصب زمین و خانهسازی بزنند.
با همه این تفاسیر چرا مجامع بینالمللی تحریم، مقابله، حمله نظامی، و امثالهم را برای صهیونیستها بکار نمیبرند؟
چرا صهیونیستها مجاز هستند علاوه بر تجاوز، قتل و اعمال وحشیانه در سرزمین مادری فلسطینیها، بهراحتی قوانین بینالمللی را نقض نمایند و با تصویب قوانین مخالف آن بهنوعی دهنکجی خود را نشان دهند.
در چنین شرایطی اگر ایران و یا هر کشور دیگری چنین موردی را انجام میداد، مجامع جهانی بازهم چنین بیتفاوت بودند، مدعیانی که هر روز ندای حقوق بشر و رعایت قوانین بینالمللی را سر میدهند، کجایند؟
پرواضح است که اگر با چنین وضعیتی که موردپسند صهیونیستها است مقابلهای نشود، این خود فتح بابی برای دیگر اقدامات خودسرانه برای آنها و دیگر کشورهای حامیشان خواهد شد.