به گزارش دیده بان، اقدام‌های تروریستی که طیف گسترده‌ای از رویکرد‌های نفرت‌محور را تبلیغ می‌کنند، سالانه هزاران انسان بی‌گناه را دچار جراحت کرده یا به قتل می‌رسانند؛ با وجود محکومیت بین‌المللی تروریسم، قربانیان و بازماندگان این پدیده مرگ‌بار و روبه‌گسترش اغلب برای شنیدن صدایشان، حمایت از نیازهایشان و حمایت از حقوقشان تلاش زیادی می‌کنند.
بازماندگان و قربانیان اقدام‌های تروریستی اغلب پس از کم رنگ شدن پیامد‌های حوادث تروریستی، احساس فراموشی و غفلت می‌کنند و این موضوع تاثیر عمیقی بر روحیه و روند زندگی آن‌ها دارد؛ در عین حال، تعداد کمی از کشور‌های جهان منابع یا ظرفیت لازم را برای برآوردن نیاز‌های میان‌مدت و بلندمدت قربانیان تروریسم فراهم می‌کنند تا آن‌ها بتوانند با ترمیم جراحت‌ها و رنج‌های خود، البته نه به‌صورت کامل، به جامعه و زندگی عادی بازگردند.
رشد پدیده مرگ‌بار تروریسم در دهه‌های اخیر و افزایش شمار قربانیان و بازماندگان سبب شد مجمع عمومی سازمان ملل در قطعنامه ۷۲/۱۶۵ (۲۰۱۷) روز جهانی یادبود و ادای احترام به قربانیان تروریسم را به منظور گرامیداشت و حمایت از قربانیان و بازماندگان تروریسم و ترویج از برخورداری کامل از حقوق بشر و آزادی‌های اساسی تعیین کند.
در آوریل ۲۰۲۰ (فروردین ۱۳۹۹)، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل براساس قطعنامه ۷۳/۳۰۵ گزارش خود را در مورد پیشرفت سیستم سازمان ملل برای حمایت از کشور‌های عضو در کمک به قربانیان تروریسم منتشر کرد (A/۷۴/۷۹۰)؛ از سوی دیگر، کشور‌های عضو سازمان ملل، از طریق قطعنامه‌های بازنگری دوسالانه استراتژی جهانی مبارزه با تروریسم، بر نقش مهم قربانیان تروریسم در مقابله با تروریسم، ترویج همبستگی بین‌المللی، جلوگیری از افراط‌گرایی خشونت‌آمیز و کمک به کشور‌های عضو برای شناسایی و حمایت از حقوق بشر خود و حمایت از حقوق متمایزشان تاکید کرده‌اند.
هشتمین قطعنامه بازنگری که در ۲۲ ژوئن ۲۰۲۳ (A/RES/۷۷/۲۹۸) (اول تیر ۱۴۰۲) به تصویب رسید، به اهمیت حمایت از حقوق و حمایت از نیاز‌های قربانیان تروریسم، به‌ویژه زنان و کودکان اشاره می‌کند.
این قطعنامه با استقبال از نخستین کنگره جهانی قربانیان تروریسم سازمان ملل که در سپتامبر ۲۰۲۲ (شهریور ۱۴۰۱) در مقر این سازمان برگزار شد، دفتر مبارزه با تروریسم سازمان ملل را از طریق برنامه جهانی حمایت از قربانیان تروریسم و پورتال حمایت از قربانیان تروریسم سازمان ملل به افزایش آگاهی در مورد قربانیان تروریسم و ارتقا و حمایت از حقوق آن‌ها تشویق کرد.
ایران به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین قربانیان تروریسم در اشکال مختلف، در سال‌های اخیر تلاش‌های خود را برای مبارزه با این پدیده مرگ‌بار به همراه رسیدگی به نیاز‌های قربانیان و بازماندگان تروریسم پیش برده است.
حوادث و اقدام‌های تروریستی علیه ایران در طول تاریخ ۴۶ ساله انقلاب بار‌ها تکرار شده، اما برای حامیان این اقدام‌ها نتیجه‌ای درپی نداشته است؛ جنایت‌های تروریستی گروهک منافقین سبب رقم خوردن جامعه بزرگی از قربانیان و بازماندگان تروریسم در کشورمان شد.
یکی از تازه‌ترین اقدام‌های تروریستی در کشورمان مربوط به انفجار‌های تروریستی گلزار شهدای کرمان در سالروز شهادت شهید حاج قاسم سلیمانی بود.
درپی این حادثه که در ۱۳ دی ۱۴۰۲ رخ داد، ۲ بمب در مسیر گلزار شهدای کرمان منفجر شد؛ این جنایت تروریستی ده‌ها نفر از هموطنانمان را به شهادت رسانده و سبب زخمی شدن شمار زیادی شد.
البته انفجار‌های تروریستی گلزار شهدای کرمان تنها یک نمونه از حمله‌های تروریستی علیه مردم کشورمان است.
براساس آمار‌های منتشر شده که به‌زودی نیز به‌روزرسانی خواهد شد، بیش از ۱۷ هزار نفر از مردم ایران قربانی تروریسم شده‌اند؛ شمار زیادی از این شهدا مربوط به عملیات‌های تروریستی گروهک منافقین نیز هستند.
به گفته رهبر معظم انقلاب، آمریکا در چند دهه اخیر سیاهه بلندبالایی از رفتار‌های تروریستی و نیز پشتیبانی مالی و تسلیحاتی از تروریست‌های سازمان یافته در کشور‌های منطقه پدید آورده است.
خبرگزاری میزان به مناسبت روز جهانی یادبود قربانیان تروریسم با ۲ نفر از قربانیان عملیات‌های تروریستی گروهک منافقین در دهه ۶۰ گفتگو کرده که در ادامه می‌خوانید.
زهرا صالحی؛ قربانی حادثه تروریستی ۲۸ مرداد ۱۳۶۵
زهرا صالحی، جانباز ترور، می‌گوید که در ۲۸ مرداد ۱۳۶۵ طی حادثه بمب‌گذاری از سوی عناصر گروهک تروریستی منافقین در میدان فردوسی به درجه جانبازی رسیده است.
وی با بیان اینکه صبح روز ۲۸ مرداد ۱۳۶۵ که سالروز کودتای ۲۸ مرداد نیز بود، در حال رفتن به محل کارم در بانک بودم، اظهار کرد: یک بمب که در خودرویی پارک شده در میدان فردوسی کار گذاشته شده بود، منفجر شد و این انفجار باعث مجروحیتم شد.
به گفته این جانباز ترور، درپی حادثه به بیمارستان منتقل شدم، اما به‌دلیل این انفجار دست راست خود را از دست دادم؛ در این حادثه همچنین عده دیگری نیز شهید و مجروح شدند.
وی ادامه داد: صحنه بسیار وحشتناکی بود؛ شیشه مغازه‌ها شکسته و محل حادثه آتش گرفته بود؛ این بمب‌گذاری از سوی گروهک منافقین انجام شده بود.
صالحی با بیان اینکه من در بیمارستان متوجه شدم که این انفجار در پی بمب‌گذاری بوده و پیش از آن فکر می‌کردم که گاز باعث ایجاد انفجار شده است، عنوان کرد: این حادثه و پیامد آن تاثیر بسزایی در زندگی من داشته و مسیر زندگی من را به‌طور کامل تغییر داد؛ به دلیل این حادثه نتوانستم به اهدافی که در زندگی داشتم برسم.
به گفته وی، تاثیر اصلی این حادثه برای من به این دلیل بود که دست راست خود را از دست دادم و این در حالی بود که فردی راست دست بودم.
صالحی درباره اهداف گروه‌های تروریستی از هدف قرار دادن مردم عادی و غیرنظامیان، گفت: هدف این گروه‌های تروریستی تضعیف نظام انقلاب اسلامی و ایجاد رعب و وحشت بود.
این جانباز ترور با اشاره به اینکه تروریسم امروزه از سمت آمریکا حمایت می‌شود و اسرائیل نیز از سمت همین کشور مورد حمایت قرار می‌گیرد، اضافه کرد: باید به این موضوع فکر کرد که در نوار غزه شمار بالایی از افرادی که به واسطه قطع عضو به جانبازی رسیده‌اند، وجود دارد؛ اما این موضوع برای عاملان و حامیان این جنایت‌ها به هیچ وجه مهم نبوده و می‌توان گفت که انسانیتی در وجودشان نیست.
صالحی همچنین درباره اثربخشی سازمان‌های بین‌المللی در مورد موضوع تروریسم، گفت: سازمان ملل و شورای حقوق بشر تنها در حد شعار، اسم و مناسبت است، وگرنه در عمل این سازمان‌ها هیچ کاری (برای مقابله با تروریسم) انجام نمی‌دهند.
منیژه صفی‌یاری؛ قربانی حادثه تروریستی ۲۲ اردیبهشت ۱۳۶۴
منیژه صفی‌یاری نیز یکی دیگر از هزاران قربانی تروریسم در کشورمان است که در انفجار تروریستی خیابان ناصرخسرو در سال ۱۳۶۴ دچار جانبازی شد؛ صفی‌یاری در زمان انفجار تنها ۱۷ سال داشت.
این جانباز ترور درباره حادثه تروریستی ۲۲ اردیبهشت ۱۳۶۴، می‌گوید: صبح روز حادثه به همراه مادرم در حال تردد بودیم و پس از آن راهی خیابان ناصرخسرو شدیم؛ در خیابان ناصرخسرو افرادی در حال دستفروشی بوده و به‌طور کلی مردم در حال تردد بودند.
به گفته وی، زمانی که می‌خواستم از جوی آب عبور کنم ناگهان اتفاقی افتاد و احساس کردم که یک کامیون از ناحیه پشت با من برخورد کرده است؛ هیچ کامیونی وجود نداشت و درواقع این ضربه موج ناشی از انفجار بود که به من برخورد کرد.
صفی‌یاری، می‌گوید: در پی موج انفجار چندین متر پرتاب شدم؛ وقتی چشمانم را باز کردم دیدم که پایم روی زمین افتاده و تنها به یک پوست متصل مانده بود؛ به دلیل پاره شدن شریان اصلی خون زیادی از دست دادم؛ در آن لحظه فکر نمی‌کردم که بمب منفجر شده باشد.
وی ادامه داد: مادرم نیز در این حادثه تروریستی آسیب دیده و ترکش‌های زیادی به بدن و به‌ویژه پا‌های او اصابت کرد؛ مادرم جانباز ۲۵ درصد است.
این جانباز ترور، اضافه کرد: در بیمارستان پس از انجام چندین عمل جراحی که نتیجه‌بخش نبودند، پزشکان در نهایت مجبور شدند که پایم را قطع کنند؛ از آن زمان تاکنون با سختی‌های بسیاری روبرو بوده‌ام.
وی با بیان اینکه این بمب‌گذاری از سوی منافقین انجام شده بود و خود این گروهک مسئولیت انفجار را برعهده گرفت، گفت: تروریست‌ها غیرنظامیان را هدف قرار می‌دادند تا مردم را از آرمان و ایمانی که داشتند دور کنند؛ آن‌ها می‌خواستند که مردم عادی را آزار دهند.
صفی‌یاری، عنوان کرد: تروریست‌ها علاوه بر اینکه مقام‌های کشورمان را به شهادت می‌رساندند، با هدف قرار دادن غیرنظامیان همواره سعی کردند که مردم را از انقلاب دور کنند؛ همه کسانی که زمان انفجار در خیابان ناصرخسرو حضور داشتند، مردم عادی بودند.
وی همچنین درباره حمایت‌های خارجی از تروریست‌ها، اظهار کرد: گروه‌های تروریستی هرگز خودجوش نبوده و همیشه مورد حمایت قرار می‌گرفتند؛ به‌عنوان مثال گروهک منافقین در حال حاضر در کشور آلبانی مستقر بوده و حمایت می‌شود؛ حتی اسرائیل و موساد نیز از این گروهک حمایت می‌کنند.
صفی‌یاری، در پایان گفت: تروریست‌ها از وجدان انسانی برخوردار نیستند؛ آن‌ها خود نیز یکدیگر را می‌کشند.
منبع: خبرگزاری میزان
