به گزارش دیده بان، منابع متعدد و معتبر بین‌المللی نشان می‌دهند که رژیم صهیونیستی از زمان آغاز تهاجم نظامی به غزه به‌عنوان بزرگ‌ترین زندان روباز جهان، قطعا چهار نوع جنایت بین‌المللی مرتکب شده است که عبارتند از: جنایت تجاوز (انجام جنگ تجاوزکارانه یا آغاز اقدام نظام علیه غزه با نقض اصول امر حقوق بین‌الملل)، جنایت جنگی (به‌ویژه حمله کور به غیرنظامیان، کشتار غیرنظامیان به‌ویژه کودکان و زنان، تخریب اهداف غیرنظامی و اهداف تحت حمایت خاص نظیر مساجد و بیمارستان‌ها، تخریب زیرساخت‌های مرتبط با تامین نیاز‌های اولیه و حیاتی مردم، کاربرد سلاح‌های ممنوعه و استفاده از شیوه‌های ممنوع جنگی)، جنایت علیه بشریت (از جمله شکنجه، نقض اساسی حقوق بنیادین بشری مردم غزه، تبعیض نژادی) و نسل‌کشی (برنامه‌ریزی و اقدام برای ازبین بردن هویت و موجودیت مردم غزه و نسل فلسطینی‌ها به‌عنوان یک گروه نژادی و مذهبی).
این در حالی است که قواعد حقوق بین‌الملل عرفی و مفاد معاهده‌های جهان شمول بشردوستانه، مانند ماده (۳) مشترک کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو ۱۹۴۹، قواعد حقوق جنگ منضم به کنوانسیون چهارم لاهه ۱۹۰۷، کنوانسیون چهارم ژنو ۱۹۴۹، پروتکل اول الحاقی به کنوانسیون‌های ژنو ۱۹۴۹ حملات کورکورانه یا عامدانه علیه جمعیت و اماکن غیرنظامی را ممنوع می‌کنند؛ در نتیجه این اعمال مصداق بارز جنایت جنگی بوده و باید مشمول مجازات شوند.
از سوی دیگر، اقدام رژیم صهیونیستی در محاصره غیرنظامیان غزه از سال ۲۰۰۷ مصداق جنایت جنگی و در تضاد مفاد کنوانسیون ژنو است؛ چراکه کنوانسیون ۱۹۴۹ ژنو درباره رفتار یک اشغالگر نظامی با غیرنظامیان سرزمین اشغال شده، تاکید دارد که افراد غیرنظامی، افراد تحت حفاظت هستند.
در ماده ۳۳ کنوانسیون یاد شده آمده است که مجازات جمعی و هرگونه اقدام برای تهدید و ارعاب غیرنظامیان، غارت و چپاولگری آن‌ها، اقدام‌های تلافی‌جویانه علیه افراد تحت حفاظت و دارایی‌هایشان ممنوع است.
از این رو، جای هیچ شک و تردیدی باقی نمی‌ماند که رژیم صهیونیستی در جنگ اخیر غزه مرتکب مجموعه‌ای از جنایت‌های بین‌المللی و دهن‌کجی به جامعه بین‌المللی شده که باید مشمول پیگیری قضایی بین‌المللی شوند، اما این همه داستان نقض قوانین بین‌المللی در غزه نیست؛ حقوق بشر از جمله اصول و قوانینی است که در غزه به مسلخ برده شده است.
دویست‌وهشتادوهشت روز از زمان آغاز دور جدید جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه در اکتبر ۲۰۲۳ (مهر ۱۴۰۲) می‌گذرد؛ ۲۸۸ روز جنایت‌باری که نه فقط قربانیانی از اهالی غزه برجای گذاشت بلکه هنجارها، کنوانسیون‌ها، اصول و قوانین حقوق بشری و بشردوستانه را به خاک و خون کشید.
اگرچه کارزار هدف قرار دادن اهالی رسانه از سوی رژیم صهیونیستی با هدف سرپوش نهادن بر جنایت‌های جاری و رفته بر غزه، سبب شده حجم و گستردگی واقعی ویرانی در غزه برای جهان آشکار نشود، حتی در صورت خبررسانی دقیق ویرانی که غزه از آن رنج می‌برد، فراتر از ذهن بشری است.
غزه اکنون، گورستان حقوق بشر است؛ حقوق زنان، حقوق کودکان، حق زندگی، حق سلامت، آزادی بیان، حاکمیت قانون، ... همه و همه در این گورستان به خاک سپرده شده‌اند تا رژیم صهیونیستی بتواند با آسودگی خاطر در سایه سکوت سازوکار‌های بین‌المللی حقوق بشری و جامعه جهانی به جنایت‌های خود ادامه دهد.
براساس آخرین آمارها، طی ۱۰ ماه گذشته ۳۸ هزار و ۸۴۸ فلسطینی به شهادت رسیده و ۸۹ هزار و ۴۵۹ نفر نیز مجروح شدند؛ قتل‌عام خودسرانه و از پیش‌برنامه‌ریزی شده این تعداد انسان که حدود ۲۰ هزار نفر آن‌ها زن و کودک هستند، نشان می‌دهد که موضوع ورای اعداد و ارقام است.
کشتار و قتل‌عام این تعداد از ساکنان غزه فقط طی ۱۰ ماه به تنهایی برای به سخره گرفته شدن حقوق بشر کافی است؛ مگر اینکه باور داشته باشیم که فلسطینی بودن و زندگی در بزرگ‌ترین زندان روباز جهان جرمی غیرقابل بخشش و مستحق بدترین مجازات‌ها است.
ناکامی، ناتوانی یا بی‌میلی جامعه جهانی و سازوکار‌های بین‌المللی در متوقف کردن جنایت رژیم صهیونیستی در غزه، شکست بشریت را رقم زده است؛ این شکست قطعا پیامد‌های مرگ‌بار‌های در آینده خواهد داشت و آن زمان دیگر فرصتی وجود ندارد تا تن زخم خورده و پر درد بشریت از رنج نجات یابد.
اگر اصول، قوانین و موازین حقوق بشری وجود دارند، چرا کودکان غزه همچنان تکه تکه می‌شوند، مدارس و مراکز مصون از جنگ‌ها و حمله‌های نظامی هدف قرار می‌گیرند، جان زنان باردار و تازه مادران همچنان در نبود امکانات درمانی و با سوءتغذیه گرفته می‌شود، سوءتغذیه در میان نوزادان، کودکان و سالمندان غزه بذر مرگ می‌کارد، گرسنگی و آب تبدیل به سلاح جنگی می‌شوند، امدادگران حین خدمت هدف قرار می‌گیرند، ۱۶۱ اهل رسانه قربانی کارزار هدفمند ترور می‌شوند، تسلیحات شیمیایی بارها مورد استفاده قرار می‌گیرند، اردوگاه‌های آوارگان بارها بمباران می‌شوند؛ ...
همه موارد یاد شده مهر تاییدی هستند بر اینکه کنوانسیون الزام‌آور چهارم ژنو و پروتکل دوم الحاقی در غزه کاربردی ندارد؛ حقوق کودکان به هیچ انگاشته می‌شود؛ کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان برای زنان غزه نوشته نشده است؛ حقوق بین‌الملل، بشردوستانه و حقوق بشر با یک استثنا بزرگ مواجه شده است: «لازم‌الاجرا برای همه جهان به جز غزه»؛ کنوانسیون منع نسل‌کشی برای ممانعت از قتل‌عام در غزه کاربرد ندارد، ...
نابودی و ویرانی غزه در مقابل چشم و گوش همه جهان رخ می‌دهد؛ این نابودی لکه ننگی بر جامعه جهانی مدعی داشتن حقوق بشر با هدف ایجاد فضایی بهتر برای زندگی همه انسان‌ها است؛ جامعه جهانی که به سرکردگی مدعیان غربی حقوق بشر شعار‌های متعددی را در این زمینه سر می‌دهند و خود را مدعی پیشگامی، حفاظت و حمایت از حقوق بشر می‌دانند.
جهان اکنون باید اعتراف کند قانون جنگل در این دنیای ناعادلانه حکم می‌کند و قوانین و کنوانسیون‌های حقوق بشری صرفا ابزاری برای مداخله‌جویی، ژست‌هایی برای اجرا نشدن و توجیهی برای جنگ افروزی در دست مدعیان غربی حقوق بشری هستند و بیش از این نباید از آن‌ها انتظار داشت.
پیکر نمادین حقوق بشر و ژست‌های حقوق بشری در غزه سلاخی و تکه تکه شدند.
اینجا، غزه است، سرزمینی که همه قوانین، پروتکل‌ها، کنوانسیون‌ها و اصول حقوق بشری در آن به خاک سپرده شده‌اند؛ غزه اکنون گورستان حقوق بشر است.
منبع:خبرگزاری میزان
