به گزارش دیده بان، وحشت بمباران و زنده سوزاندن مردم در هر گوشه از نوار غزه به‌جای موارد استثناء تبدیل به یک موضوع روزمره شده است.
در قلب المواصی، به‌اصطلاح منطقه امن بشردوستانه در خان‌یونس، هدف قرار دادن وحشیانه خانواده‌ها ازسوی صهیونیست‌ها بی‌وقفه ادامه دارد. تعیین این منطقه به‌عنوان منطقه امن نه تنها گمراه‌کننده بوده، بلکه یک طنز غم‌انگیز است، زیرا این منطقه در واقعیت به گورستانی برای غیرنظامیان بی‌شماری تبدیل شده است.
اینها همه بخشی از سیاست گسترده‌تر رژیم صهیونیستی برای نابودی است، یک نسل‌کشی نظام‌مند.
چادر‌های محل اسکان آوارگان یکی پس از دیگری ازسوی ارتش رژیم صهیونیستی هدف حمله قرار گرفته و مردم غزه، به‌ویژه زنان و کودکان به شهادت رسیده و یا مجروح می‌شوند.
یک پهپاد رژیم صهیونیستی در اواسط نوامبر (آبان/آذر) یک چادر کوچک را در المواصی هدف قرار داد که برای کسانی که به‌دنبال ارتباط با عزیزانشان در غزه و فراتر از آن بودند تبدیل به راه نجاتی شده بود. مردم آنجا جمع می‌شدند تا تلفن‌هایشان را شارژ کنند، به اینترنت دسترسی پیدا کنند و منابع آموزشی خود را دانلود کنند.
۱۰
نفر بلافاصله در این حمله پهپادی به شهادت رسیدند و بسیاری دیگر به‌شدت مجروح شدند، برخی سوختند و غیرقابل شناسایی شدند. مجروحان به‌سرعت به بیمارستان نیمه‌کاره ناصر منتقل شدند که بسیاری از آنها به‌دلیل جراحت‌های خطرناک خود نیاز به عمل جراحی داشتند.
در غزه، هدف قرار دادن غیرنظامیان موضوعی نیست که به‌طور تصادفی رخ دهد. این یک اتفاق روزمره در مناطق امن و جا‌های دیگر، چه قبل و چه پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) بوده است.
میدل‌ایست‌آی نوشت: مناطقی به نام مناطق امن در غزه یک توهم است؛ کلمه‌ای بی معنا در جایی که حمله‌های هوایی خانواده‌ها را حتی در مناطق تعیین‌شده به‌عنوان پناهگاه‌ها تعقیب می‌کند.
خانواده‌ها در هر جایی که ممکن است پناه ببرند، هدف قرار می‌گیرند؛ خانه‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس تعیین‌شده ازسوی سازمان ملل، چادرها.
در این مناطق به‌اصطلاح امن، تنها در یک مورد بیش از ۶۰ نفر از اعضای یک خانواده بزرگ به شهادت رسیده و ۴ نسل در ۲۶ اکتبر ۲۰۲۳ (مهر/آبان ۱۴۰۳) از بین رفتند. ۳۵ نفر دیگر نیز از یک خانواده دیگر در همان ماه در منطقه امن جنوب غزه به شهادت رسیدند.
بی‌تفاوتی جامعه جهانی نسبت به جنایت‌های رژیم صهیونیستی
خبرنگاران در غزه این جنایت‌ها را به جهانیان گزارش کرده‌اند، اما روایت‌های زنده فلسطینی‌ها در مواردی زیر سوال رفته یا رد می‌شوند. رنج و اندوه مردم غزه با بی‌تفاوتی مواجه می‌شود.
با گذشت بیش از ۴۳۰ روز از نسل‌کشی مردم غزه ازسوی رژیم صهیونیستی، ۲ میلیون فلسطینی در یک زندان روباز محاصره‌شده ازسوی یک رژیم نژادپرست که قصد نابودی آن را تحت ادعای «دفاع از خود دارد» به گروگان گرفته شده‌اند. این درحالی است که ادعای رژیم صهیونیستی برای «دفاع از خود» ازسوی قوانین بین‌المللی پشتیبانی نمی‌شود.
فلسطینی‌ها برای دهه‌ها صدای خود را بلند کرده و واقعیت‌های رنج، اشغال و پاکسازی قومی ازسوی رژیم صهیونیستی را به اشتراک گذاشته‌اند. اما به‌نظر می‌رسد جهان نسبت به این گریه‌ها بی‌تفاوت است.
منبع: خبرگزاری میزان
