به گزارش دیده بان، بر اساس جدیدترین تحولات تجاوزات نظامی رژیم صهیونیستی به سوریه، ارتش این رژیم اقدام به اشغال یکی از بزرگترین سدهای آبی این کشور به نام سد «المنطره» در حومه «قنیطره» در جولان اشغالی سوریه کرد.سد «المنطره» اصلی‌ترین منبع تأمین‌کننده آب قنیطره و حومه‌های آن تا استان درعا است و بزرگترین و مهم‌ترین سد آبی جنوب سوریه است که با اشغال آن توسط رژیم صهیونیستی موضوع «جنگ بر سر آب» در منطقه را وارد مرحله‌ای جدید خواهد کرد و با توجه به راهبردی بودن پرونده آب برای اسرائیل بسیار بعید به نظر می‌رسد که بخواهد از آن عقب‌نشینی کند.از «آب» در راهبردهای صهیونیستی به عنوان یکی از مهم‌ترین ارکان تشکیل‌دهنده امنیت قومی صهیونیست‌ها یاد شده و صهیونیست‌ها آن را همطراز راهبرد «برتری نظامی» می‌دانند.شواهد بسیاری وجود دارد که ثابت می‌کند، این راهبرد نزد صهیونیست‌ها از اهمیت بسیاری برخوردار است، از فلسطین اشغالی گرفته تا جولان و از آنجا تا رودن ادن و جنوب لبنان و آن‌سوتر تا ترکیه و رود نیل همگی در «راهبرد آبی» رژیم صهیونیستی قرار می‌گیرد.بنابراین آنچه در روزهای اخیر در قالب اشغال سد «المنطره» منطقه شاهد آن بود، به اینجا ختم نخواهد شد و در آینده پیامدهای راهبردی خطرناکی روی طرح‌ها و اهداف آبی منطقه خواهد داشت.
بیش از یک قرن و نیم است که «آب» یکی از مهم‌ترین ارکان راهبرد سیاسی صهیونیست‌ها با هدف سلطه راهبردی بر منطقه و فراتر از آن است. همچنین، بیش از یک قرن است که سیاست‌های صهیونیستی – اسرائیلی جدایی بین رخدادهای سیاسی و رخدادهای آبی قائل نمی‌شود.درباره چشم‌داشت‌ها و طرح‌های آبی – توسعه‌طلبانه رژیم صهیونیستی اسناد بسیاری وجود دارد، یکی از مهم‌ترین آنها طرحی است که آمریکا در سال 2012 از آن پرده برداشت.در این طرح رژیم صهیونیستی تلاش می‌کند، بر منابع آبی رود بزرگ «نیل» در شرق آفریقا تسلط پیدا می‌کند که البته تاکنون گام‌های مهمی هم در راستای آن برداشته است.این طرح با حمایت آمریکا و در پوشش تأمین مالی و مشارکت رژیم صهیونیستی در طرح‌های زراعی کشورهای حوزه نیل در آفریقا به جای آمریکا پیاده‌سازی شد.اما خیلی زود این طرح از شکل و قالب تأمین مالی و مشارکت در طرح‌های زراعی به سرمایه‌گذاری کلان و بی‌سابقه رژیم صهیونیستی در این منطقه تبدیل شد، منطقه‌ای که برای دهه‌ها درب‌های آن به روی صهیونیست‌ها بسته بود و حالا با کمک آمریکا درب‌های کشورهای آن، به ویژه در منطقه راهبردی و پر آب رود بزرگ نیل به روی اسرائیل باز می‌شد.
بر اساس تفاهم‌نامه امضاشده بین آژانس بین‌المللی رشد و توسعه آمریکا موسوم به «یو‌اس‌اید» با همتای اسرائیلی خود به نام «ماشاو»، آمریکا در گام اول دست اسرائیل را در اجرای طرح‌های توسعه کشاورزی در کشورهای اوگاندا، اتیوپی، تانزانیا و روندا باز می‌گذاشت تا زمینه ورود صهیونیست‌ها به بخش‌های دیگر اقتصادی این کشورها از جمله سرمایه‌گذاری‌های کلان در حوزه‌های آبی شرق آفریقا با تمرکز بر رود نیل باشد.اولین بازتاب‌ها و پیامدهای این طرح زمانی آشکار شد که در سال 2009 کشورهای حوزه نیل در صدد اجرای تعدیلاتی روی توافقنامه تقسیم آب نیل امضا شده در سال 1929 برآمدند، آن زمان بود که میزان واقعی سرمایه‌گذاری‌های صهیونیست‌ها در این رود بزرگ آشکار شد.طرح‌های آبی رژیم صهیونیستی با حمایت‌های بی‌دریغ آمریکا در کشورهای حوزه نیل همچنان ادامه دارد و حالا پس از کشورهای اوگاندا، اتیوپی، تانزانیا و روندا، نوبت مصر رسیده تا رژیم صهیونیستی به دنبال نفوذ در سرمایه‌گذاری‌های آبی مصر روی رود نیل است.درباره سرمایه‌گذاری‌های آبی رژیم صهیونیستی در آفریقا باید گفت که اغلب سرمایه‌گذاری‌های آبی در کشورهای سودان جنوبی و اتیوپی از جمله سد بزرگ «النهضه» توسط صهیونیست‌ها صورت گرفته و رژیم صهیونیستی روی آنها اشراف و نظارت کامل دارد و این در کنار صدها طرح زراعی و توسعه‌ای دیگر است که صهیونیست‌ها به واسطه ماشاو در کشورهای حوزه نیل درحال اجرای آن هستند.
چشم‌داشت‌های آبی اسرائیل در جهان عرب
چشم‌داشت‌های آبی اسرائیل در جهان عرب به جنگ 1967 بازمی‌گردد. در این سال اسرائیل سه پژوهشگر برجسته خود به نام‌های «الیشا کالی»، «ساموئل باهیری» و «آبراهام تال» را موظف به تهیه نقشه‌های آبی جهان عرب و ارائه طرح‌هایی برای تصرف و تسلط اسرائیل بر این منابع کرد. این سه پژوهشگر صهیونیست کار خود را تحت نظر پرفسور «حاییم بن شاحر»، رئیس وقت دانشگاه عبری آغاز کردند و جمله طرح‌های ارائه شده به واسطه آنها یکی کشیدن آب نیل به صحرای «نقب» و دیگری، آب رود «لیتانی» به «طبریه» بود.این گروه همچنین، طرح انتقال نفت و گاز مصر و عربستان سعودی از طریق خط لوله به بنادر اسرائیل و ارتباط اسرائیل با کشورهای عربی همجوار از طریق راه‌های زمینی را دادند که انگیزه‌ها و اهداف نهفته در پس همه آنها در ابتدا اقتصادی، سپس راهبردی و بعد سیاسی بود.این نشان می‌دهد، اسرائیل از دهه‌ها قبل برای جنگ‌های آبی برنامه‌ریزی کرده بود، «دیوید بن‌گورین»، اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی در این‌باره گفته بود: «جنگ ما با اعراب جنگ آب است و سرنوشت اسرائیل به آن وابسته است.»
بیش از نیمی از منابع أب جنوبی سوریه در دست اسرائیل
اما در غرب آسیا و مشخصا در سوریه، حالا پس از تصرف منطقه «حوض یرموک» و سد «الوحده» در غرب درعا که دارای اهمیت راهبردی بسیار زیادی نه فقط برای سوریه، بلکه برای اردن نیز می‌باشد، رژیم صهیونیستی سد «المنطره» در حومه قنیطره را هم تصرف کرد تا منابع آبی سوریه و چه بسا همسایه آن اردن از این پس گروگان صهیونیست‌ها باشد.با تصرف سد «المنطره» رژیم صهیونیستی بر 7 منبع اصلی آبی سوریه و اردن تسلط دارد. منابعی که 40 درصد از آب مورد نیاز سوریه و 40 درصد از آب مورد نیاز اردن را تأمین می‌کنند.اشغال منابع آبی پیامدهای پیامدهای اقتصادی، انسانی و زیست‌محیطی بسیاری دارد. مناطق متکی به حوض یرموک و سدهای الوحده و المنطره تنها با کاهش منابع برای آشامیدن مواجه نیستند، بلکه از این پس در حوزه‌های انرژی از جمله برق و کشاورزی با مشکلات جدی مواجه خواهند بود.در عین حال کمبود و نبود آب اثرات زیست‌محیطی بسیار مخربی روی این مناطق خواهد داشت و خسارات بزرگی به اکوسیستم‌ها و تنوع زیستی وارد می‌کند و حتی می‌تواند، بافت و ساختار جغرافیایی یک منطقه را از منطقه‌ای سرسبز و حاصلخیز به منطقه‌ای لم یزرع و بالعکس تبدیل کند.
همه این اقدامات در سایه سکوت و مماشات اعراب و حکومت الجولانی در سوریه درحال رقم خوردن است تا آینده منطقه آبستن رخدادهای خطرناک و بزرگی باشد.
منبع: خبرگزاری فارس
